De waarheid in mij

We worden geboren met de behoefte aan onvoorwaardelijke liefde, de behoefte om ons verbonden te voelen, de behoefte om ons veilig te voelen, de behoefte om de vrijheid te voelen authentiek te kunnen zijn, en de behoefte om aan onszelf en aan de wereld te laten zien dát we zijn, en dat we zijn wie we zijn, loyaal aan de enige persoon die we kennen: ons Authentieke Zelf. We krijgen een fysiek lichaam dat ons constant op de hoogte houdt van hoe we het doen in onze omgeving, dat streeft naar het onderhouden van een harmonieuze relatie met onze omgeving, en dat ons helpt uit te drukken wat we werkelijk voelen in relatie tot onze omgeving. We zijn volkomen hulpeloos en volledig afhankelijk van onze zorgverleners.

Welkom in de wereld!

Een geloofssysteem opbouwen

Als pasgeborene hebben we niet veel opties om te overleven. Dit betekent dat als onze primaire behoeften niet worden vervuld, we geen andere keuze hebben dan een Tweede Natuur te ontwikkelen boven op ons Authentieke Zelf, met maar één doel: de relatie met onze verzorgers veiligstellen door het perfecte kind voor hen te zijn, hoe dan ook. Deze Tweede Natuur zal worden gebouwd op basis van onze diepste interpretaties hoe we omgaan met de wereld. Deze interpretaties zijn een combinatie van onbewuste percepties en een reeks overtuigingen die allemaal op cellulair niveau worden ingebed in het zogenaamde psychoneuroimmunoendocriene (PNI) systeem. Dit systeem regelt veel van wat we voelen, wat we doen en hoe we reageren op gebeurtenissen. Het is ook de manier waarop we onze emoties maken: als constructies van de wereld, met de betekenis die we hebben gegeven aan de fysieke sensaties die we voelen als resultaat van onze interacties met onze omgeving, gebaseerd op ons geloofssysteem. Ze vertellen ons eigenlijk “Ik wil meer van dit” of “Ik wil minder van dit”. Het doel van onze geconstrueerde emoties binnen het PNI-systeem is om ons lichaam voor te bereiden op de meest waarschijnlijke vólgende gebeurtenis, zodat het lichaam genoeg energie heeft om in leven te blijven en zich goed te voelen.

Twee hersenhelften

Het is belangrijk om te begrijpen dat de manier waarop de informatie in de hersenen wordt verwerkt, verschilt voor de rechter- en de linkerhersenhelft.

De rechterhersenhelft creëert een meestercollage van hoe het huidige moment eruit ziet, klinkt, smaakt, ruikt en voelt. Het huidige moment is het “nu” waarin alles en iedereen als één met elkaar verbonden is. Als gevolg hiervan ziet onze rechterhersenhelft ieder van ons als gelijkwaardige leden van de menselijke familie. Het identificeert onze overeenkomsten en erkent onze relatie met de planeet waarop we leven en die ons leven in stand houdt. Het neemt het grote geheel waar, hoe alles met elkaar in verband staat en hoe we allemaal samen het grote geheel vormen. Ons vermogen om empathisch te zijn, om in de schoenen van een ander te lopen en hun gevoelens te voelen, is een product van onze rechter frontale cortex.

De linkerhersenhelft rijgt elk van die rijke en complexe momenten die zijn gecreëerd door de rechterhersenhelft opeenvolgend in tijd achter elkaar. Vervolgens worden de details van het huidige moment vergeleken met de details van het vorige moment. Het geloofssysteem speelt een belangrijke rol in dit organisatieproces. Door details vervolgens op een lineaire en methodische manier te ordenen, manifesteert onze linkerhersenhelft het concept “tijd” waarbij onze momenten worden verdeeld in verleden, heden en toekomst. Binnen de structuur van deze voorspelbare temporele cadans kunnen we begrijpen dat ‘dit’ moet gebeuren voordat ‘dat’ kan gebeuren. Onze linkerhersenhelft gedijt op details, details en nog meer details over die details. Onze taalcentra in de linkerhersenhelft gebruiken woorden om alles te beschrijven, te definiëren, te categoriseren en erover te communiceren. Ze verwerken de grote beeldperceptie van het huidige moment tot hanteerbare en vergelijkbare stukjes waarover ze kunnen praten. Eén van de taken van onze taalcentra in de linkerhersenhelft is om ons zelf te definiëren door te zeggen “Ik ben”. Door het gebruik van hersengebabbel herhalen je hersenen de details van je leven keer op keer, zodat je ze kunt onthouden. Het is de thuisbasis van je egocentrum, dat je een intern bewustzijn geeft van wat je naam is, wat je geloofwaardigheid is en waar je woont. Zonder het werk van deze cellen zou je vergeten wie je bent en je leven en je identiteit uit het oog verliezen.

De wereld waarin we leven

Tijdens de vroege relatie van het kind met hun verzorgers en de cultuur waarin ze opgroeien, worden de ingewikkelde circuits die verantwoordelijk zijn voor het vrijkomen van cruciale neurotransmitters zoals serotonine, noradrenaline en dopamine, die essentieel zijn voor stemmingsstabiliteit, opwinding, motivatie en aandacht binnen de PNI-systeem, geactiveerd en gecoördineerd in relatie met ons geloofssysteem, waardoor de perceptie van het kind van de wereld wordt bepaald. Dit gebeurt in beide hersenhelften. Het wordt een weerspiegeling van of het kind een wereld van liefde en acceptatie ervaart, een wereld van nalatige onverschilligheid waarin het moet vechten voor zijn basale behoeften, of, erger nog, een wereld van vijandigheid die voortdurend angstige oplettendheid vereist.

Onze Tweede Natuur ontwikkelen

Deze vroege relaties dienen als sjablonen voor toekomstige verbindingen waarbij de neurale circuits worden vastgelegd van hoe wij onszelf begrijpen. Onze zelfperceptie is intrinsiek verbonden met hoe we ons op de diepste onbewuste niveaus tijdens onze vroege jaren begrepen, geliefd en verzorgd hebben gevoeld.

Ik zal wat voorbeelden geven.

Een kind dat merkt dat zijn verzorgers hem emotioneel niet kunnen ondersteunen, kan ervoor kiezen om een houding te ontwikkelen van ‘ik kan alles zelf aan’, om te voorkomen dat het zich afgewezen voelt. Een manier om je NIET afgewezen te voelen, is door nooit om hulp te vragen, nooit ‘zwakte’ toe te geven en te geloven dat je sterk genoeg bent om alles wat het leven te bieden heeft helemaal alleen aan te kunnen.

Een kind dat stress waarneemt bij zijn verzorgers, kan ervoor kiezen om er alles aan te doen om zijn verzorgers gelukkig te maken. Het zou kunnen dat het voortdurend alleen maar voor zijn ouders zorgt en daarbij zijn eigen emoties wegduwt. Het zou ook iemand kunnen worden die nooit “nee” zegt als hem iets wordt gevraagd, uit angst dat het als een niet-liefwaardig persoon zal worden gezien.

Een kind dat merkt dat zijn verzorgers hem niet willen, kan een geloofssysteem ontwikkelen dat wordt beheerst door het gevoel dat het nutteloos is, of dat hij het niet waard is om te leven. Het zou kunnen leiden tot de drang om de wereld te bewijzen dat hij wel degelijk waardig, beminnelijk of belangrijk is.

Al deze kinderen ontwikkelen een Tweede Natuur die hen scheidt van hun Authentieke Zelf. Dit leidt tot een overbelasting van tegenstrijdige informatie in het PNI-systeem. Deze Tweede Natuur kan worden versterkt door een samenleving als de onze waar het hebben van succes van grote waarde wordt geacht. Wanneer verzorgers willen dat hun kind uitblinkt in zo’n samenleving, of “gelukkig” is voor wat zij onder “geluk” verstaan (uiteraard voor het eigen welzijn van hun kind), kun je je voorstellen welke schade dit kan toebrengen aan een chronisch gestrest kind. Hij zal het gevoel hebben dat hij niet sterk, zorgzaam, waardig, lief of belangrijk genoeg is, met nog meer stress tot gevolg.

Wanneer traumatische stress een ziekte wordt

Vergeet niet dat dit is wat het kind als zijn realiteit waarneemt. Dit is wat het kind in een heel vroeg stadium van zijn leven onbewust heeft gekozen om zodoende een perfect kind te worden voor zijn verzorgers, wat heeft geresulteerd in een geloofssysteem en een reeks emoties die op cellulair niveau zijn ingebed. Dit is hoe de wereld waarin hij leeft consequent naar hem wordt vertaald, omdat hij in zichzelf op cellulair niveau heeft opgeslagen wat zijn verzorgers en zijn cultuur hem hebben verteld, gefilterd door zijn eigen geloofssysteem dat hem vertelde hoe hij het perfecte kind moest zijn. Dit is hoe het kind gelooft dat zijn geconstrueerde wereld waar is. Zo overtuigt hij zichzelf en zijn gedachten, gevoelens, gedrag en emoties om waar te zijn.

Deze strijd tussen onvervulde basisbehoeften met onbewuste geloofssystemen die op cellulair niveau ingebed zijn, leidt tot permanente traumatiserende stress die zich uit in het lichaam, resulterend in een reeks symptomen die sterk kan variëren vanwege alle systemen die betrokken zijn bij het onderhouden het harmonieuze evenwicht tussen het Authentieke Zelf en zijn omgeving. Voorbeelden zijn: amyotrofische laterale sclerose (ALS), multiple sclerose (MS), ontstekingsziekten van de darm zoals colitis ulcerosa en de ziekte van Crohn, chronisch vermoeidheidssyndroom, auto-immuunziekten, lage rugpijn, chronische pijn, fibromyalgie, migraine, huidaandoeningen, endometriose, kanker, prikkelbare darmsyndroom, reumatoïde artritis, sclerodermie, spondylitis ankylopoetica, systemische lupus erythematosus (SLE), astma, depressie, psychose, cognitiestoornissen, ziekte van Alzheimer, stofwisselingsstoornissen, spijsverteringsstoornissen, eetstoornissen, zelfbeschadiging, diabetes, hart- en vaatziekten, om er maar een paar te noemen...

En dat is de waarheid in mij!

Met deze wetenschap is het moeilijk voor te stellen dat wanneer je met je symptomen in de kliniek aankomt, geen van de zorgverleners er zelfs maar aan zal denken om je te vragen naar mogelijke traumatische stress tijdens je kinderjaren, omdat geen van hen het belang ervan begrijpt als oorzakelijke factor van ziekte...

Je Authentieke Zelf leren kennen, je persoonlijkheid, je traumatische stress

Alle zorgverleners, of het nu ouders of zorgverleners in de gezondheidszorg zijn, moeten volledig op de hoogte zijn van hoe stress wordt verwerkt in het PNI-systeem. Alle zorgverleners moeten zich er volledig van bewust zijn dat de wereld wordt waargenomen door het geloofssysteem dat vanaf een zeer jonge en nog onbewuste leeftijd op cellulair niveau wordt opgeslagen. Alle zorgverleners moeten rekening houden met traumatische stress als mogelijke oorzaak van ziekte, vooral bij ontstekingsziekten van het PNI-systeem. Alle zorgverleners moeten de juiste vragen stellen over hoe patiënten hun kindertijd hebben waargenomen om zodoende inzicht te krijgen in de basisbehoeften die we allemaal hebben en die onvervuld zijn gebleven. Alle zorgverleners zouden het Authentieke Zelf en de Tweede Natuur-persoonlijkheden die in hun patiënten leven, moeten leren kennen.

Bron

• Between Us; Batja Mesquita; Ww Norton & Co; 2022 • The Biology of Belief; Bruce Lipton; Hay House Inc; 2005 • When the Body Says No; Gabor Maté; Vermilion; 2019 • The Myth of Normal; Gabor Maté; Random House UK Ltd; 2022 • My Stroke of Insight; Jill Bolte Taylor; Penguin Putnam Inc; 2008 • Whole Brain Living; Jill Bolte Taylor; Hay House Inc; 2021 • How Emotions are Made; Lisa Feldman Barrett; Pan Books; 2018